Ο βίος και η δράση του Χριστιανού Εθνικιστή Corneliu Zelea Codreanu ο οποίος κηρύσσεται Άγιος της Ρουμάνικης Ορθόδοξης εκκλησιάς και γιορτάζεται στις 30 Νοεμβρίου

Ανήμερα 30ης Νοέμβρη, τιμούμε μια ακόμη θυσία, μια θυσία που ενέμπνευσε όλους εμάς τους Ορθόδοξους Χριστιανούς αγωνιστές του Εθνικισμού. Ο Κορνήλιος Ζέλεα Κοντρεάνου περνά στο ένδοξο πάνθεον των ηρωών μας, σε εκείνο που οδηγήθηκαν όλοι οι πατριώτες εθνικιστές συντρόφοι μας που έδωσαν την ζωή τους για τα ιερότερα ιδανικά στον κόσμο.. 'ΠΑΤΡΙΣ - ΘΡΗΣΚΕΙΑ - ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ' !!

Στην μάυρη επέτειο ενός φρικιαστικού εγκλήματος της 29ης Νοέμβρη του 1938, ο Κοντρεάνου και 13 ακόμη Λεγεωνάριοι μεταφέρθηκαν από την φυλακή σε ένα δάσος όπου πρώτα τους στραγγάλισαν και μετά τους πυροβόλησαν στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Η επίσημη εκδοχή για το θάνατό τους ήταν πως σκοτώθηκαν κατά την απόπειρά τους να δραπετεύσουν. Τα πτώματά τους διαλύθηκαν σε οξύ και τοποθετήθηκαν κάτω από επτά τόνους μπετόν. 


Ο Codreanu ήταν αφοσιωμένος μαχητής του Ρουμανικού έθνους και αφοσιωμένος Χριστιανός. Η Λεγεώνα ανέπτυξε μια επαναστατική θεωρία επικεντρωμένη γύρω από την χριστιανική πνευματικότητα, την αγάπη για το έθνος, τη θυσία, την ιεραρχία και την προσωπική ευθύνη για την εξάλειψη της πολιτικής διαφθοράς και του καθαρισμού του έθνους. Ο Ρουμάνος εθνικιστής, συνεργάτης και φίλος του Codreanu, θρησκειολόγος, λογοτέχνης και καθηγητής του Πανεπιστημίου του Σικάγο, Μίρτσεα Ελιάντε, [Mirtsea Eliade], είχε πει, «...Εάν, όπως λέγεται, ο εθνικοσοσιαλισμός βασίζεται πάνω στο έθνος και ο φασισμός πάνω στο κράτος, τότε το κίνημα των Λεγεωνάριων έχει το δικαίωμα να αξιώνει να είναι ο μοναδικός χριστιανικός μυστικισμός που μπορεί να καθοδηγήσει τις ανθρώπινες κοινωνίες. Μία χριστιανική επανάσταση, μία πνευματική επανάσταση, ασκητική και ανδρεία που δεν έχει ιδωθεί ποτέ πριν στην ευρωπαϊκή ιστορία...». Η ρουμανική ελληνορθόδοξη εκκλησία τον ανακήρυξε Άγιο και στις 30 Νοεμβρίου 1940, όταν τα οστά του μεταφέρθηκαν σε μαυσωλείο, παρευρέθησαν περίπου 155.000 Ρουμάνοι.

Ποιός ήταν όμως;
Ο Κορνήλιος Ζέλεα Κοντρεάνου, [Ρουμανικά Corneliu Zelea Codreanu], Ρουμάνος εθνικιστής, ιδρυτής της οργάνωσης «Λεγεώνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ», [«Leginnea Arhanghelului Mihail»], που από το όνομα της πολιτοφυλακής της έγινε γνωστή ως «Σιδηρά Φρουρά», γεννήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 1899 στη μικρή πόλη Χούσι στην επαρχία της Μολδαβίας στη Ρουμανία
Πατέρας του ήταν ο εθνικιστής δάσκαλος Ίον Ζέλεα [Ζελίνσκι] Κοντρεάνου,
και μητέρα του η Γερμανικής καταγωγής Ελίσα Μπράουνερ-Κοντρεάνου, [Elise Brauner].
Από τα έντεκα χρόνια του και μέχρι τα δεκαέξι, ασκήθηκε στη στρατιωτική σχολή «Manastirea Pealului» στο μοναστήρι του Ντεάλου, όπου έμαθε τις έννοιες της τάξεως, της οργανώσεως και της πειθαρχίας και το 1916, στη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, πήρε μέρος στον Ρουμανο-αυστροουγγρικό πόλεμο στο πλευρό του πατέρα του. Την 1η Σεπτεμβρίου 1917 εισήλθε ως Δόκιμος στη Στρατιωτική Σχολή Πεζικού του Μποτοσάνι με την ελπίδα να τελειώσει έγκαιρα τις σπουδές του για να επιστρέψει στο μέτωπο, από την οποία αποφοίτησε στο τέλος Ιουνίου του 1918, με το βαθμό του Υπολοχαγο.

Τελείωσε νομικά στο Ιάσιο, όπου γνωρίστηκε με τον εθνικιστή καθηγητή Αλέξανδρο Κούζα, [Alexander C. Cuza], ο οποίος αποτέλεσε τον ιδεολογικό του μέντορα. Ο Codreanu ήδη από το 1920 είχε δημιουργήσει την οργάνωση «Εθνικός Χριστιανικός Σοσιαλισμός» και στις 2 Σεπτεμβρίου 1920 δημοσίευσε στο Ιάσιο το «Πιστεύω του Χριστιανικού Εθνικοσοσιαλισμού», δείγμα του θαυμασμού, της αφοσιώσεως και της πνευματικής του επαφής με τον Αδόλφο Χίτλερ
 Παρά τις διώξεις εκ μέρους της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου, κατάφερε να γίνει πρόεδρος του συλλόγου φοιτητών της Νομικής Σχολής, ενώ μετά την αποφοίτηση του το 1922, από τη Νομική Σχολή, εγκαταστάθηκε για μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία. Ενώ έγινε δεκτός στο πανεπηστήμιο του Βερολίνου

Εθνικιστική δράση:
Έντονα επηρεασμένος και ταγμένος στα εθνικοσοσιαλιστικά ιδεώδη στις 3 Μαρτίου 1923, μαζί με τον Αλέξανδρο Κούζα, [Alexandru C. Cuza], καθηγητή του στο Πανεπιστήμιο, ίδρυσαν την εθνικιστική οργάνωση «Λίγκα Εθνικής Χριστιανικής Άμυνας», [L.A.N.C.] [«National-Christian Defense League»], που είχε ως ιδεολογικό της υπόβαθρο, τα χριστιανικά πρότυπα. Η Λίγκα περιελάμβανε στις τάξεις της σημαντικό αριθμό μορφωμένων ανθρώπων, ίσως την ελίτ των διανοουμένων της Ρουμανίας.

Στις 24 Ιουνίου 1927 ίδρυσε τη «Λεγεώνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ», [«Leginnea Arhanghelului Mihail»], σε ανάμνηση της φωνής που άκουσε το 1923 και προέρχονταν από την εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στο εικονοστάσιο της Εκκλησίας της φυλακής του Βουκουρεστίου, όπου ήταν κρατούμενος. Στο διάγγελμα του ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «...αυτή η χώρα πεθαίνει λόγω έλλειψης Ανδρών, όχι προγραμμάτων ..Διότι έτσι όπως είναι οι άνθρωποι σήμερα, καταντημένοι από τους πολιτικούς και από την Ιουδαϊκή επιρροή, θα υποθάλψουν ακόμα και το εξοχότερο πολιτικό πρόγραμμα...». Στη Λεγεώνα συντάχθηκαν παλιοί συναγωνιστές του, για τους οποίους ζήτησε από το καθηγητή Cuza να τους απαλλάξει από τον όρκο που είχαν δώσει με την ένταξή τους στην Λίγκα της «Εθνικής Χριστιανικής Αμύνης». Ο Cuza τους απάλλαξε και τους συμβούλεψε για τις παγίδες της πολιτικής.
Η Λεγεώνα ήταν ένα Κίνημα με σαφή θρησκευτικό χαρακτήρα και μαζί με τους Γερμανούς Εθνικοσοσιαλιστές ήταν τα πλέον αντισημιτικά πολιτικά και ιδεολογικά κινήματα της Ευρώπης. Τα μέλη της ήταν προσηλωμένα στον Ορθόδοξο Χριστιανισμό, κάτι ανάλογο με την πίστη των Ρεξιστών του Λεόν Ντρεγκέλ στο Βέλγιο. Με τον χριστιανισμό, η μεγάλη επιρροή που ασκούσε ο Κοντρεάνου στις ιδεολογικές θεωρήσεις της Λεγεώνας αλλά και ο τρόπος που τον συνδύαζε με τις λαϊκές εθνικιστικές αντιλήψεις του . Η θεμελιώδης μονάδα της Λεγεώνας ήταν η «Εστία», που αριθμούσε από τρία έως δεκατρία μέλη και αποτελούταν από άτομα τα οποία είχαν μεν τις ίδιες πεποιθήσεις, αλλά έπρεπε να διδαχθούν την απαραίτητη πειθαρχία, για να παλέψουν για ένα κοινό σκοπό. Ο Κοντρεάνου ήταν αντίθετος στη μαζική στρατολόγηση και η Λεγεώνα κατάφερε να προσελκύσει μαθητές λυκείων και σπουδαστές εμπορικών και τεχνικών σχολών, ενώ οι απογοητευμένοι χωρικοί ήταν επιφυλακτικοί με τη Λεγεώνα. Σταδιακά οι πρασινοφορεμένοι Λεγεωνάριοι, απόκτησαν την εμπιστοσύνη των χωρικών, καθώς οι «εστίες» βρέθηκαν στο πλάι τους, έσκαβαν χαντάκια, επιδιόρθωναν φράχτες και σπίτια και βοηθούσαν στο θέρισμα. Το 1930 ο Capitan, όπως τον προσφωνούσαν οι συναγωνιστές του, δημιούργησε τη «Σιδηρά Φρουρά», [«Garda de Fier»], την πολιτοφυλακή και μαχητικό τμήμα της Λεγεώνας.

Πολιτική δράση:

Στις 20 Δεκεμβρίου 1937 ο συνδυασμός «Όλα για την Πατρίδα», [«Totul pentru patria»], τον οποίον είχε δημιουργήσει ο στρατηγός Catacuzina και παραχώρησε όλη την εξουσία στον Κοντρεάνου, ήρθε δεύτερο κόμμα στην προτίμηση των Ρουμάνων πολιτών στο Βουκουρέστι και τρίτο στην υπόλοιπη επικράτεια. Ο Κοντρεάνου σε συνέντευξή τύπου, δήλωσε ότι ήταν εναντίον των μεγάλων Δυτικών Δημοκρατιών και των Βαλκανικών Συνεργασιών και ότι δεν είχε καμία εκτίμηση στην Κοινωνία των Εθνών. Τάχθηκε υπέρ της Ρώμης και του Βερολίνου και εναντίον του Μπολσεβικισμού, υποσχόμενος ότι μέσα σε σαράντα οκτώ ώρες από την κατάληψη της εξουσίας θα συμμαχούσε με τον Άξονα μπαίνοντας στον Πόλεμο. Το κόμμα συγκέντρωσε το 15,8% των ψήφων και εξέλεξε 66 βουλευτές, ενώ ο βασιλιάς της Ρουμανίας κάλεσε τους Alexandru C. Cuza και Octavian Goga να σχηματίσουν κυβέρνηση, οι οποίοι αν και εμφανίζονταν ως εθνικιστές και αντισιωνιστές, αντιμετώπιζαν την Λεγεώνα ως εχθρούς. Το Φεβρουάριο του 1938, ο Βασιλιάς διέλυσε την κυβέρνηση, επέβαλλε δικτατορία και ίδρυσε το Μέτωπο Εθνικής Ανανεώσεως, υποχρεώνοντας όλα τα κόμματα να συμπτυχθούν σε ένα σχηματισμό. Ο βασιλιάς καθιέρωσε τον ρωμαϊκό χαιρετισμό και τις στολές στα μέλη του υπουργικού συμβουλίου, τα οποία επέλεγε και διόριζε ο ίδιος, ενώ σχημάτισε κυβέρνηση με επικεφαλής τον Ορθόδοξο Πατριάρχη του Βουκουρεστίου και Υπουργό Δικαιοσύνης τον Άρμαντ Καλινέσκου. Ο Κοντρεάνου, καθώς δεν ήθελε να πάρει μέρος στο Βασιλικό μέτωπο, διέλυσε τη Λεγεώνα. Τον Μάρτιο του 1938, πραγματοποιήθηκε στο Βουκουρέστι μια συνάντηση μεταξύ του Κοντρεάνου και του Ιούλιου Έβολα. Μετά απ’ αυτήν την συνάντηση ο Ιούλιος Έβολα έγραψε ένα πολύ σημαντικό άρθρο γύρω από τις σκέψεις του Κοντρεάνου για τον αγώνα της «Σιδηράς Φρουράς». Από την περίοδο αυτή καθιερώθηκε το σύμβολο της Φρουράς με τις τρεις κάθετες γραμμές και τις τρεις οριζόντιες, που συμβολίζουν τα κάγκελα της φυλακής.

Οι σχέσεις του με την Ελλάδα:

Τον Απρίλιο του 1934 αντιπροσωπεία της Ρουμανικής εθνικιστικής Λεγεώνας, επισκέφθηκε τα γραφεία της οργανώσεως «Εθνική Ένωσις Ελλάς», στη Θεσσαλονίκη και μετά το τέλος της επισκέψεως ο Ρουμάνος εκπρόσωπος και ο Σ. Πετρίδης, υπασπιστής της «Εθνικής Ενώσεως Ελλάδος», εξέδωσαν κοινό ανακοινωθέν κατά «...των Εβραίων και των κομμουνιστών που επιχειρούν να δηλητηριάσουν τις εθνικές κοινωνίες....».

Θάνατος:

Ο ΚορνήλιοςΚοντρεάνου συνελήφθη στις 17 Απριλίου, ύστερα από τη δολοφονία του Φαναριώτη ακαδημαϊκού και πρωθυπουργού Νικολάε Ιόρκα, [Nicolae Lorga], κατηγορούμενος για τη σύνταξη απειλητικής επιστολής σε βάρος του και καταδικάστηκε από στρατοδικείο σε δεκαετή φυλάκιση καταναγκαστικών έργων, μαζί με άλλα 44 μέλη του κόμματος. Μετά τη δολοφονία του, τον διαδέχθηκε ο Χόρια Σίμα, [Horia Sima], που ανέλαβε την αναδιοργάνωση της Λεγεώνας και την οργάνωση συνδέσμων. Μετά τη σύλληψη, τη φυλάκιση και την καταδίκη του κρατήθηκε στις φυλακές, όμως η κυβέρνηση επεξεργάστηκε σχέδιο δολοφονίας του. Έτσι μεταφέρθηκε από τις φυλακές του Ραμνικούλ–Σαράτ, σε ένα απομακρυσμένος δάσος, μαζί με άλλους 13 ακόμη Λεγεωνάριους, όπου άφησαν την τελευταία τους πνοή, όλοι με τον ίδιο τρόπο βάναυσο τρόπο, στραγγαλισμένοι, με τα χέρια τους δεμένα πισθάγκωνα και με μια σφαίρα στο κεφάλι, κατά το ταλμουδικό τελετουργικό. Η επίσημη εκδοχή για το θάνατό του Κοντρεάνου και των συναγωνιστών του, ήταν ότι πυροβολήθηκε στην απόπειρά του να δραπετεύσει. Οι σοροί τους διαλύθηκαν σε οξύ και τάφηκαν κάτω από επτά τόνους μπετόν.

Εκτός αυτού είχε και πλούσια ριζοσπαστική εθνικιστική δράση!
Μερικά απο τα περιστατικά:

Ο Κοντρεάνου και οι φίλοι του άρχισαν να επιτίθενται σε όποιον φοιτητή ήταν ντυμένος σαν μποσλεβίκος, καίγοντας στη συνέχεια τα «επαναστατικά» κασκέτα, ενώ μια φοιτητική απεργία ματαιώθηκε, όταν η ομάδα του Κοντρεάνου περικύκλωσε την τραπεζαρία του Πανεπιστημίου όπου βρίσκονταν οι απεργοί και τους προειδοποίησε πως «Όποιος δεν εργάζεται, δεν τρώει». Όταν οι εβραϊκής ιδιοκτησίας εφημερίδες «Οπίνια» και «Λουμέα», επιτέθηκαν στο Βασιλέα Φερδινάνδο και πρόσβαλαν τον Κοντρεάνου, οργάνωσε επίθεση στα γραφεία των εφημερίδων, όπου αυτός και οι οπαδοί του κατέστρεψαν τις τυπωτικές μηχανές.

Το Φθινόπωρο του 1923 και αφού είχε προηγηθεί φοιτητική απεργία για επαρκή σίτιση και μείωση του αριθμού των Εβραίων στα Πανεπιστήμια μέσω της προθέσεως της κυβερνήσεως να χορηγήσει υπηκοότητα στους Εβραίους της Ρουμανίας μαζί με τον Ίωνα Μότα, εθνικιστή από την Τρανσυλβανία μέλος της οργανώσεως «Actiunea Romanesca» ο οποίος είχε εκδώσει στα ρουμανικά «Τα πρωτόκολλα των σοφών της Σιων», μετέπειτα συνεργάτη του και υπαρχηγό του, άρχισε να σχεδιάζει τις δολοφονίες πολιτικών προσώπων όπως του πρωθυπουργού Ion I.C. Brătianu, αλλά και κρατικών υπαλλήλων τους οποίους κατάγγειλε για διαφθορά, όμως συνελήφθη μαζί με άλλα μέλη της Λίκγας στις 9 Οκτώβριου 1923, μετά από τη διαρροή των σχεδίων του, με την κατηγορία της «συνομωσίας εναντίον της ασφαλείας του κράτους..» και προβλεπόμενη ποινή τα καταναγκαστικά έργα. Στην ανάκριση, απάντησε σε σχετική ερώτηση, «...Ναι, θέλαμε να τους εκτελέσουμε ως προδότες και εχθρούς της πατρίδας μας. Δεν μετανιώνουμε για τίποτα και ακόμα κι αν έχουμε αιχμαλωτιστεί αφήνουμε πίσω μας δεκάδες χιλιάδες που σκέφτονται σαν εμάς...» . Το κατηγορητήριο σε βάρος του κατέρρευσε και αφέθηκε ελεύθερος, καθώς η ρουμανική νομοθεσία δεν επέτρεπε τη δίωξη των συνωμοσιών για τις οποίες δεν είχαν προσδιοριστεί σε συγκεκριμένη ημερομηνία. Ο Μότα παρέμεινε στη φυλακή καθώς την πρώτη ημέρα της δίκης είχε πυροβολήσει τον καταδότη τους, στο το κελί του.

 Τo Μάρτιο του 1924, όταν η Λίγκα συγκέντρωσε οπαδούς της και την νεολαία της, την «Αδελφότητα του Σταυρού», για να ξεκινήσουν την οικοδόμηση πολιτικών γραφείων στο Ουνγκένι, λίγο έξω από το Ιάσιο. Τρεις εβδομάδες αργότερα, οι νέοι της Αδελφότητας, περικυκλώθηκαν από την αστυνομία, συνελήφθησαν και μεταφέρθηκαν στο αστυνομικό τμήμα του Ιάσιου, όπου τους βασάνισαν με βάναυσο τρόπο. Ο Κοντρεάνου και ο καθηγητής Alexandru C. Cuza, απαίτησαν από τον Υπουργό Εσωτερικών να καθαιρέσει τον αξιωματικό υπηρεσίας, τον αστυνόμο Μανκίου, ο οποίος όχι μόνο δεν τιμωρήθηκε, αλλά πήρε προαγωγή. Στις 25 Οκτωβρίου 1925, ο Κοντρεάνου βρέθηκε εκ νέου αντιμέτωπος με τον Μονκίου, σε μια αίθουσα δικαστηρίου όπου ετοιμαζόταν να υπερασπιστεί ένα φοιτητή από τους συλληφθέντες στην έφοδο της αστυνομίας στο Ουνγκένι. Στην πρόκληση του αστυνόμου, ο Κοντρεάνου απάντησε πυροβολώντας και τραυματίζοντας τον θανάσιμα. Η δίκη του Κοντρεάνου που ήταν κατηγορούμενος για ανθρωποκτονία, έγινε στο Σεβερίν, στα νοτιοδυτικά σύνορα της Ρουμανίας, ενώ το δικαστήριο συνεδρίασε στο μεγάλο θέατρο της πόλεως. Επιφανείς πολίτες κατέθεσαν υπέρ του, ενώ ο δημόσιος κατήγορος μάταια προσπάθησε να αρνηθεί τις δράσεις του Μανκίου.

Για πρώτη φορά στα Ελληνικά το βιβλίο <<Για τους Λεγεωνάριους μου>>
http://redskywarning.blogspot.gr/2016/07/blog-post_13.html

ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΦΥΛΗ ΜΑΣ!
ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΜΑΡΤΥΡΑ ΚΟΡΝΗΛΙΟ ΚΟΝΤΡΕΑΝΟΥ!

Ο κεντρικός ρόλος των Εβραίων στη βιομηχανία του πορνό. Εβραίος καθηγητής ομολογεί ότι η πορνογραφία χρησιμοποιήθηκε ως όπλο κατά των «εθνικών» και της χριστιανικής ηθικής

Μετάφραση: Κόκκινος Ουρανός

Μέσα από άρθρο που δημοσιεύθηκε σε ένα σοβαρό επιστημονικό περιοδικό για Εβραίους διανοούμενους, το ‘Jewish Quarterly’, ο Εβραίος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Aberdeen στη Μεγάλη Βρετανία, Nathan Abrams, υπερηφανεύεται ότι οι Εβραίοι ήταν η κινητήρια δύναμη της σύγχρονης βιομηχανίας του πορνό και ότι τα κίνητρά τους ήταν εν μέρει να καταστρέψουν τα ήθη των «εθνικών» (μη Εβραίων).

  Γράφει για αυτό ο David Duke στο “Jewish Supremacism” (2007):

Ο Abrams δείχνει πώς η διαφθορά και ο εξευτελισμός των «εθνικών» και της χριστιανικής ηθικής αποτελούσε (και αποτελεί;) πρωταρχικό μέρος των κινήτρων των Εβραίων για την εκ προθέσεως μόλυνση της κοινωνίας των «εθνικών» με την πορνογραφία.

«….Ο μόνος λόγος που οι Εβραίοι είναι στην πορνογραφία είναι ότι πιστεύουμε ότι ο Χριστός είναι αηδία. Ο Καθολικισμός είναι αηδία. Δεν πιστεύουμε στην εξουσία", λέει ο Εβραίος Al Goldstein, εκδότης του πορνοπεριοδικού ‘Screw’. Η πορνογραφία έτσι γίνεται ένας τρόπος για να μολυνθεί ο Χριστιανισμός και ο πολιτισμός, καθώς διεισδύει στην καρδιά της Αμερικής…..»

Προφανώς, δεν υπάρχουν άρθρα στα εβραιοκρατούμενα αμερικάνικα μέσα μαζικής ενημέρωσης που να εκθέτουν το εβραϊκό "προαιώνιο μίσος" εναντίον των «εθνικών» από τους προαγωγούς της πορνογραφικής διαφθοράς. Ο Abrams μάλιστα την συνδέει με τις ρίζες της επαναστατικής αυτής εβραϊκής επίθεσης στις ευρωπαϊκές αξίες.

«…Ο Βίλχελμ Ράιχ, ο Herbert Marcuse και ο Πολ Γκούντμαν αντικατέστησαν τον Μαρξ, τον Λένιν και τον Τρότσκι..».

Παρατηρήστε ότι όλοι που αναφέρονται: Ράιχ, Μαρκούζε, Γκούντμαν, Μαρξ, Τρότσκι, Λένιν και Φρόιντ είναι Εβραίοι. Από τον Φρόιντ έως τον Goodman, όλοι αντιπροσωπεύουν μια εβραϊκή επανάσταση ενάντια στις παραδοσιακές ευρωπαϊκές αξίες και την ηθική.

Το πορνό δεν είναι πλέον σαν εκείνο της δεκαετίας του 1950 με αισθησιακές εικόνες γυμνών γυναικών σε μια ερημική παραλία. Έχει διαποτιστεί με σαδισμό, μαζοχισμό, κοπρολαγνεία, ακόμα και σεξουαλική κακοποίηση, βιασμό και φόνο μικρών παιδιών. Νομίζω ότι αυτό το είδος της άρρωστης εγκληματικής δραστηριότητας, στην οποία υπάρχει τόσο μεγάλη εκμετάλλευση, τόσο υποτίμηση του ανθρώπου και τόσο εξύψωση της ανθρώπινης διαστροφής, θα πρέπει να καταπολεμηθεί από το νόμο.

Παρακάτω είναι (σχεδόν ολόκληρο) Άρθρο μεταφρασμένο / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ: 

Triple-exthnics: Ο Nathan Abrams* για τους Εβραίους στην αμερικανική βιομηχανία πορνό

‘Jewish Quarterly’, Χειμώνας 2004
Λίγα έχουν ειπωθεί για την συμμετοχή των Εβραίων στην ‘βρώμικη’ ξαδέλφη του Χόλιγουντ, την κινηματογραφική βιομηχανία πορνό. Ίσως προτιμάμε να προσποιούμαστε ότι κάτι τέτοιο δεν υπήρχε, αλλά δεν μπορούμε να αποφύγουμε το κοσμικό γεγονός ότι οι Εβραίοι έχουν παίξει (και συνεχίζουν να παίζουν) ένα δυσανάλογα μεγάλο ρόλο σε όλη την βιομηχανία ταινιών «για ενήλικες» στην Αμερική.
Η εβραϊκή ανάμιξη στην πορνογραφία έχει μια μακρά ιστορία στις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς οι Εβραίοι βοήθησαν να μετατρέψουν μια υποκουλτούρα του περιθωρίου σε αυτό που έχει γίνει ένα κύριο συστατικό του αμερικάνικου life style.

 

Οι «πιονέροι»

Η εβραϊκή δραστηριότητα στη βιομηχανία του πορνό χωρίζεται σε δύο (ενίοτε επικαλυπτόμενες) ομάδες: τους πορνοβιομήχανους/πορνογράφους και τους πορνοστάρ. Αν και οι Εβραίοι αποτελούν μόνο το δύο τοις εκατό του αμερικανικού πληθυσμού, έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην πορνογραφία. Πολλοί αντιπρόσωποι της Erotica στο εμπόριο βιβλίων μεταξύ 1890 και 1940 ήταν μετανάστες Εβραίοι γερμανικής προέλευσης. Σύμφωνα με τον Jay A. Gertzman, συγγραφέα του ‘Bookleggers and Smuthounds: The Trade in Erotica, 1920-1940’ (Philadelphia: University of Pennsylvania Press, 1999), οι Εβραίοι ήταν κυρίαρχοι στη διανομή της gallantiana [φαντασίας σε ερωτικά θέματα και βιβλία με πρόστυχα αστεία και μπαλάντες], στα avant-garde σεξουαλικά μυθιστορήματα, στην σεξολογία και στο ‘βρώμικο’ υλικό».

Στη μεταπολεμική εποχή, ο πιο διαβόητος πορνοβιομήχανος ήταν ο Reuben Sturman, ο λεγόμενος «Γουόλτ Ντίσνευ του πορνό». Σύμφωνα με το αμερικανικό Υπουργείο Δικαιοσύνης, σε όλη τη δεκαετία του 1970 ο Sturman ήλεγχε το μεγαλύτερο μέρος της πορνογραφίας που κυκλοφορούσε στη χώρα. Γεννημένος το 1924, ο Sturman μεγάλωσε στην ανατολική πλευρά του Κλήβελαντ. Αρχικά, πουλούσε κόμιξ και περιοδικά, αλλά όταν διαπίστωσε ότι τα πορνοπεριοδικά έβγαζαν είκοσι φορές περισσότερα έσοδα από τα κόμιξ, ασχολήθηκε αποκλειστικά με το πορνό, παράγοντας δικά του περιοδικά και δημιουργώντας καταστήματα λιανικής πώλησης.

Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1960, ο Sturman ήταν στην κορυφή των διανομέων περιοδικών για ενήλικες και από τα μέσα της δεκαετίας του '70 είχε στην κατοχή του πάνω από 200 βιβλιοπωλεία πορνοβιβλίων. Ο Sturman εισήγαγε επίσης την «καινοτομία» στο παραδοσιακό ‘Peepshow’(δηλ. ‘μπανιστήρι’) (συνήθως ένα σκοτεινό δωμάτιο με μια μικρή έγχρωμη τηλεόραση στην οποία ο θεατής μπορούσε να δει X-rated βίντεο). Λεγόταν ότι ο Sturman δεν έλεγχε απλώς την βιομηχανία του πορνο-θεάματος. Ήταν H βιομηχανία. Τελικά καταδικάστηκε για φοροδιαφυγή και άλλα εγκλήματα, και πέθανε ντροπιασμένος στη φυλακή το 1997. Ο γιος του, ο David, συνέχισε την οικογενειακή επιχείρηση.

Η σύγχρονη ‘ενσάρκωση’ του Sturman είναι ένας 43χρονος Εβραίος από το Cleveland, ο Steven Hirsch, ο οποίος έχει χαρακτηριστεί ως «ο Donald Trump του πορνό». Η σχέση μεταξύ των δύο είναι ο πατέρας του Steve, ο Fred, ο οποίος ήταν χρηματιστής για τον Sturman.

Σήμερα ο Hirsch διευθύνει την ‘Vivid Entertainment Group’, η οποία έχει ονομασθεί ‘η Microsoft του κόσμου του πορνό’, η κορυφαία παραγωγός των «ενήλικων» ταινιών στις ΗΠΑ. Η ειδικότητά του ήταν να εισάγει ενσωμάτωση τεχνικών μάρκετινγκ στην επιχείρηση πορνό. Πράγματι, Vivid μοιάζει στο σύστημα στούντιο του Χόλυγουντ της δεκαετίας του 1930 και του 1940, ιδιαίτερα στην αποκλειστικότητα των συμβολαίων των πορνοστάρ που προσλαμβάνονται και προωθούνται από τον Hirsch. Η Vivid ήταν το αντικείμενο του πίσω από-τις-σκηνές reality από το Βρετανικό κανάλι Channel 4.

Ωραία εβραϊκά κορίτσια και αγόρια

Οι Εβραίοι αποτελούσαν την πλειοψηφία των κορυφαίων ανδρών πορνοστάρ, καθώς και ενός σημαντικού αριθμού γυναικών σε ταινίες πορνό της δεκαετίας του 1970 και του '80. Ο κυρίαρχος Εβραίος είναι ο Ron Jeremy. Γνωστός στο εμπόριο ως «ο σκαντζόχοιρος», ο Jeremy είναι ένας από τους μεγαλύτερους πορνοστάρ της Αμερικής. Ο 51χρονος Jeremy μεγάλωσε σε μια ανώτερη μεσαία τάξη εβραϊκής οικογένειας στο Flushing του Queens, και έκτοτε έχει εμφανιστεί σε περισσότερες από 1.600 πορνοταινίες, καθώς και έχει γυρίσει πάνω από 100.

Ο Jeremy πέτυχε να γίνει μια «μορφή» στην Αμερική, ένας ήρωας για τους άνδρες όλων των ηλικιών, Εβραίους και αλλόφυλλους - αυτός ο ‘nebbischy’ (συνεσταλμένος, αφελής), χοντρός, τριχωτός, άσχημος άντρας που κοιμάται με δεκάδες όμορφες γυναίκες. Παρουσιάζει μια εικόνα ενός σύγχρονου Βασιλιά Δαβίδ (sic), ένας Εβραίος που αντικαθιστά τους παραδοσιακούς ήρωες της εβραϊκής κουλτούρας. Όχι βέβαια κανένας μελετητής του Ταλμούδ. Το "θρυλικό" του όνομα πρόσφατα εδραιώθηκε με την κυκλοφορία ενός πορνο-αφιερώματος για τη ζωή του, ‘Porn Star: The Legend of Ron Jeremy’.

Ο επόμενος είναι ο Seymore Butts, με κανονικό όνομα Adam Glasser, εντελώς αντίθετος από τον Jeremy: νέος, ωραίος και γυμνασμένος. Ο 39χρονος Εβραίος από την Νέα Υόρκη Glasser, άνοιξε γυμναστήριο το 1991 στο Λος Άντζελες. Αφού είδε ότι κανείς δεν ερχόταν, δανείστηκε μια κάμερα για 24 ώρες, πήγε σε ένα στριπτιτζάδικο, προσέλαβε μια κοπέλα και πήγε στο γυμναστήριο όπου και ξεκίνησε γυρίσματα.

Μέσα σε λίγα χρόνια, ο Seymore έγινε ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα στην πορνοβιομηχανία. Ως «βασιλιάς του αντισυμβατικού στυλ» (με κάμερες χεριού, ψευδαίσθηση αυθορμητισμού και χαμηλής τεχνολογίας αισθητική ώστε να υπονοεί ρεαλισμό), είναι σήμερα ίσως ο πιο διάσημος Εβραίος μεγιστάνας πορνό.

Η Seymore Inc, η εταιρεία παραγωγής του, κυκλοφορεί περίπου 36 έργα ετησίως, οι περισσότερα από αυτά δίνουν λιγότερο από $ 15.000, έκαστο. Ο Glasser απασχολεί 12 άτομα, συμπεριλαμβανομένης της μητέρας του και του ξαδέρφου του Stevie, έχει ακόμη και το δικό του reality στην TV (επίσης προβάλλεται από το Channel 4), μια σαπουνόπερα που ονομάζεται ‘Family Business’, η οποία όταν ξεκινάει δείχνει την φωτογραφία του ‘Μπαρ Μιτσβά’ (θρησκευτική εορτή ενηλικίωσης) του Glasser.

Σε αναζήτηση χρημάτων

Οι Εβραίοι ασχολήθηκαν με τη βιομηχανία πορνό για τους ίδιους ακριβώς λόγους που οι ομόθρησκοί τους ασχολήθηκαν με το Χόλιγουντ. Τους προσέλκυσε ένας κλάδος κυρίως επειδή τους δεχόταν. Το ότι ήταν νέος σήμαινε ότι περιοριστικά εμπόδια δεν είχε ακόμη τεθεί, όπως σε τόσους άλλους τομείς της αμερικανικής ζωής. Στο πορνό, δεν υπήρχε διάκριση εναντίον των Εβραίων.

Κατά τις αρχές του εικοστού αιώνα, ένας επιχειρηματίας δεν απαιτούσε μεγάλα χρηματικά ποσά για να κάνει μια αρχή στο χώρο του κινηματογράφου. Ο κινηματογράφος θεωρήθηκε ένα εύκολο επιχείρημα. Στην επιχείρηση του πορνό, ήταν εξίσου εύκολο να προχωρήσεις. Το μόνο που χρειαζόσουν ήταν ένας προβολέας, η οθόνη και μερικές καρέκλες.

Καθώς δεν ήταν δεμένοι με το στάτους κβο και δεν είχαν τίποτα να χάσουν από την καινοτομία, οι Εβραίοι ήταν ανοιχτοί σε νέους τρόπους επιχειρηματικής δραστηριότητας. Ο Gertzman εξηγεί ότι «οι Εβραίοι, όταν βρέθηκαν να αποκλείονται από ένα πεδίο προσπαθειών, στράφηκαν σε ένα επάγγελμα στο οποίο θα μπορούσαν να αισθανθούν τελικά ότι αναπτύσσονται μέσω της συνεργασίας με τους συναδέλφους τους σε μια κοινότητα προσπάθειας ... Οι Εβραίοι ήταν περήφανοι για τις ικανότητές τους και την ιδιοσυγκρασία τους".

Η επιχείρηση ψυχαγωγίας ενηλίκων απαιτούσε κάτι που οι Εβραίοι κατείχαν σε αφθονία: ‘chutzpah’ (θράσος). Οι πρώτοι Εβραίοι πορνογράφοι ήταν ιδιοφυΐες του εμπορίου και φιλόδοξοι επιχειρηματίες των οποίων η αντοχή, η ευφυΐα και η απεριόριστη αυτοπεποίθηση ήταν υπεύθυνες για τις επιτυχίες τους.

Φυσικά, ο μεγάλος αριθμός των Εβραίων στο πορνό ήταν κυρίως από την επιθυμία τους να κάνουν κέρδη. Ακριβώς όπως με οι ομόλογοί τους στο Χόλιγουντ. Ο διευθυντής της αμερικανοεβραϊκής ADL, Abraham H. Foxman σχολίασε, «οι Εβραίοι που μπήκαν στη βιομηχανία αυτή το 'καναν επειδή κυνηγούσαν το αμερικάνικο όνειρο».

Κοσμικό σεξ

Όπως και οι mainstream ομόλογοί τους, οι Εβραίοι που μπήκαν στο κόσμο του πορνό δεν ήταν συνήθως εκπρόσωποι της θρησκευτικής τους ομάδας. Οι περισσότεροι από τους πορνοστάρ και τους πορνογράφους είναι Εβραίοι πολιτισμικά αλλά όχι θρησκευτικά. Πολλοί είναι κοσμικοί, Ιουδαίοι μόνο κατ’ όνομα. Ο Sturman, όμως, που αρέσκεται να χαρακτηρίζεται ως Εβραίος - ήταν γενναιόδωρος ευεργέτης σε εβραϊκές φιλανθρωπίες - και ο σταρ Richard Pacheco κάποτε είπε σε συνέντευξη ότι ήταν μαθητής σε σχολή για ραβίνους.

Πολύ λίγες, ή και καμία, πορνοταινία, έχει φανερά Εβραϊκά θέματα, αν και ο Jeremy κάποτε προσπάθησε να συγκεντρώσει διάφορους Εβραίους πορνοστάρ μαζί για να κάνουν μια kosher ταινία πορνό. Σύμφωνα όμως, με τη ιστοσελίδα της Παγκόσμιας Ένωσης Εβραίων Φοιτητών : "υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που αναζητούν εβραϊκό πορνό. Μετά τις λέξεις όπως εβραϊκό ημερολόγιο, εβραϊκή χρονολόγηση, εβραϊκές γιορτές, έρχεται το «εβραϊκό πορνό» στη λίστα των κορυφαίων λέξεων-κλειδιά αναζήτησης.

«Σεξουαλικοί αντάρτες»

Υπάρχει άραγε, κάποιος βαθύτερος λόγος, πέρα ​​από τον απλό οικονομικό, για το γιατί οι Εβραίοι, ασχολήθηκαν με την βιομηχανία του πορνό; Υπάρχει σίγουρα ένα στοιχείο «εξέγερσης» στην εβραϊκή X-rated συμμετοχή. Το ταμπού και το απαγορευμένο χρησιμεύει για να καταστήσει κάτι ελκυστικό. Ο λόγος είναι: «όλος ο αυτός ο κόσμος της απαγορευμένης σεξουαλικότητας, της σεξουαλικότητας των ‘goyim’. . . » (‘Reel Kashrut: Jewish food in film’, JQ 189 [Spring 2003]).

 Σύμφωνα με έναν ανώνυμο που εργάζεται μες τη πορνοβιομηχανία, γράφει ο E. Michael Jones στο περιοδικό Culture Wars (Μάιος 2003), "οι άντρες πορνοστάρ στη δεκαετία του 1980 προέρχονταν από μια κοσμική εβραϊκή ανατροφή ενώ οι γυναίκες από τα Ρωμαιοκαθολικά σχολεία». Το καθιερωμένο πορνοσενάριο ήταν το αποτέλεσμα της εβραϊκής φαντασίωσης να κάνεις ‘schtupping’ με μια καθολική ‘shiksa’
(σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει να ρίχνεις στο κρεβάτι ένα ‘εθνικό’ κορίτσι).

 Επιπλέον, ως ορθόδοξος Εβραίος και πορνο-κουτσομπόλης, ο Luke Ford, εξηγεί στην ιστοσελίδα του (lukeford.net): 'Το πορνό είναι απλά μια έκφραση εξέγερσης ενάντια στα στάνταρς, ενάντια στην πειθαρχημένη ζωή της υπακοής στο Τορά, που σηματοδοτεί τον Εβραίο που ζει τον Ιουδαϊσμό. " Είναι επίσης μια εξέγερση εναντίον των (μεσοαστών) γονιών που επιθυμούν τα παιδιά τους να γίνουν δικηγόροι, ιατροί και λογιστές.

Καθώς οι θρησκευτικές επιρροές εξασθενούσαν και αντικαθίσταντο από τις κοσμικές, οι "ελεύθερα σκεπτόμενοι" Εβραίοι, ιδιαίτερα εκείνοι από την Bay Area της Καλιφόρνια, είδαν το σεξ ως μέσο προσωπικής και πολιτικής απελευθέρωσης. Η Αμερική, παρείχε την πιο ελεύθερη κοινωνία που οι Εβραίοι έχουν γνωρίσει ποτέ, όπως εκδηλωνόταν με την ανάπτυξη της βιομηχανίας πορνό. Οι Εβραίες που έκαναν σεξ στην οθόνη σίγουρα ήρθαν σε μεγάλη αντίθεση με το στερεότυπο της ‘Jewish American Princess’. Αυτές είδαν τους εαυτούς τους να εκπληρώνουν την υπόσχεση της «απελευθέρωσης», να χειραφετούνται από αυτό που η φεμινίστρια Betty Friedan (Εβραία με πραγματικό όνομα Bettye Naomi Goldstein) το 1963 ονόμασε «στρατόπεδο συγκέντρωσης της άνεσης» του νοικοκυριού. Σήμαινε την οικονομική και κοινωνική ελευθερία τους: ήταν ελεύθερες να επιλέξουν να συμμετάσχουν, αντί να μπουν με τη βία λόγω οικονομικών ή άλλων συνθηκών. Μόλις έπεφταν στο κρεβάτι, μπορούσαν να «σταθούν» στα πόδια τους, ειδικά οι γυναίκες πορνοστάρ που έβγαζαν τα διπλάσια από τους άνδρες συναδέλφους τους.

 «Σεξουαλικοί επαναστάτες»

Επεκτείνοντας την ανατρεπτική άποψη, η Εβραϊκή ανάμιξη στην X-rated βιομηχανία μπορεί να θεωρηθεί ως μια παροιμιώδης «νίκη» σε ολόκληρη το καθεστώς των WASP στην Αμερική (W.A.S.P. είναι τα αρχικά του όρου ‘White Anglo-Saxon Protestant’ δηλ. Λευκοί Αγγλοσάξωνες Προτεστάντες, όπου θεωρούνται οι ‘καθαρόαιμοι’ Αμερικάνοι). Μερικοί πορνοστάρ είδαν τον εαυτό τους ως μαχητές της πρώτης γραμμής στη μάχη ανάμεσα στις Χριστιανικές Η.Π.Α. και τον κοσμικό ανθρωπισμό. Σύμφωνα με τον Ford, οι Εβραίοι του πορνό συχνά καυχώνται για «τη χαρά να είναι οι αναρχικές, σεξουαλικές αλογόμυγες του πουριτανικού θηρίου». Η εβραϊκή ανάμιξη στο πορνό, με το επιχείρημα αυτό, είναι το αποτέλεσμα του προαιώνιου μίσους κατά της χριστιανικής υπεροχής: προσπαθούν να μειώσουν την κυρίαρχη κουλτούρα στην Αμερική με την ανατροπή των ηθών. Ο Astyr θυμάται «να τσακώνομαι στο σχολείο γιατί ήμουν Εβραίος. Θα μπορούσε κάλλιστα η καριέρα μου στο πορνό να είναι ένα "κ…δάκτυλο" σε αυτούς τους ανθρώπους».

Ο Al Goldstein, εκδότης του πορνοπεριοδικού ‘Screw’, είπε (στο lukeford.net), «Ο μόνος λόγος που οι Εβραίοι είναι στην πορνογραφία είναι ότι πιστεύουμε ότι ο Χριστός είναι αηδία. Ο Καθολικισμός είναι αηδία. Δεν πιστεύουμε στην εξουσία". Η πορνογραφία έτσι γίνεται ένας τρόπος για να μολυνθεί ο Χριστιανισμός και ο πολιτισμός, καθώς διεισδύει στην καρδιά της Αμερικής (και σίγουρα καταναλώνεται από τους WASP).

Είναι μια περίπτωση της παραδοσιακής επαναστατικής / ριζοσπαστικής κίνησης των Εβραίων μεταναστών στην Αμερική που εκδηλώνεται με μια σεξουαλική και όχι αριστερή πολιτική στάση. Ακριβώς όπως οι Εβραίοι αντιπροσωπεύονται δυσανάλογα (ανάλογα με τον αριθμό τους σε όλο τον πληθυσμό των ΗΠΑ) σε ριζοσπαστικά κινήματα όλα αυτά τα χρόνια, εκπροσωπούνται δυσανάλογα και στη βιομηχανία πορνό. Οι Εβραίοι στην Αμερική ήταν οι «σεξουαλικοί επαναστάτες». Ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της σεξουαλικής απελευθέρωσης γράφτηκε από Εβραίους. Εκείνοι που ήταν στην πρώτη γραμμή του κινήματος που ανάγκασε τις Η.Π.Α. να υιοθετήσουν μια πιο φιλελεύθερη άποψη για το σεξ, ήταν Εβραίοι. Εβραίοι ήταν επίσης στην πρωτοπορία της σεξουαλικής επανάστασης της δεκαετίας του 1960. Ο Βίλχελμ Ράιχ, ο Herbert Marcuse και ο Πολ Γκούντμαν αντικατέστησαν τον Μαρξ, τον Λένιν και τον Τρότσκι. Οι κεντρική ανησυχίες του Ράιχ ήταν η δουλειά, η αγάπη και το σεξ, ενώ ο Μαρκούζε «προφήτευσε» ότι μια σοσιαλιστική ουτοπία θα ελευθέρωνε τα άτομα για να επιτύχουν τη σεξουαλική ικανοποίηση. Ο Goodman έγραψε για τις 'όμορφες πολιτισμικές συνέπειες' που θα ακολουθούσαν από τη νομιμοποίηση της πορνογραφίας: «θα εξευγενίσει όλη την τέχνη μας» και «θα εξανθρωπίσει την σεξουαλικότητα». Ο Pacheco ήταν ένας Εβραίος πορνοστάρ που διάβαζε τον πνευματικό γάμο του Reich για τον Freud και τον Marx (lukeford.net):

"Πριν πάρω τον πρώτο ρόλο μου σε τσόντα, πήγα σε μια οντισιόν για τσόντα με τα μαλλιά μου μέχρι τη μέση, ένα αντίγραφο της Σεξουαλικής Επανάστασης του Wilhelm Reich στο χέρι μου και φωνάζοντας για εργασία, 'αγάπη και σεξ».

Όπως Ραβίνος Samuel H. Dresner το έθεσε (Ε. Michael Jones, ‘Rabbi Dresner’s Dilemma: Torah v. Ethnos’ Culture Wars, May 2003), «η εβραϊκή επανάσταση ξέσπασε σε πολλά επίπεδα», το ένα είναι ο κυρίαρχος ρόλος των Εβραίων ως υποστηρικτές του σεξουαλικού πειραματισμού».

* Ο Nathan Abrams είναι Λέκτορας στη Σύγχρονη Αμερικανική Ιστορία στο Πανεπιστήμιο του Aberdeen. Έχει γράψει ένα βιβλίο για το «νεο-συντηρητισμό» στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Πηγή: http://www.eutimes.net/2007/03/jewish-professor-boasts-of-jewish-pornography-used-as-a-weapon-against-gentiles/

 ΣΙΩΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ (video)