Ο Αδόλφος Χίτλερ για τον Χριστιανισμό (vid)

Περαστικά στους ανίδεους νεοναζί και στους ψευτοχριστιανούς οικουμενιστές.

H Νέα Τάξη Πραγμάτων προσπαθεί να μας πείσει ότι ο Χίτλερ ήταν Άθεος, Δωδεκαθεϊστής ακόμη και σατανιστής... Οι Πολιτικοί του λόγοι του υπέρ του Χριστιανισμού αποδεικνύουν το αντίθετο.! O Χίτλερ κατάφερε να ενώσει όλα τα δόγματα κάτω από το φως του Εθνικοσοσιαλισμού σύμφωνα με το 24ο από τα σημεία του προγράμματος του NSDAP. Κάτω από το πολιτικό καθεστώς του εθνικοσοσιαλισμού ενώθηκαν καθολικοί, προτεστάντες, ορθόδοξοι ακόμη και παγανιστές.

Ο ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΘΕΙΑΣ

Ο Χίτλερ, σε ομιλία του προς τον λαό της Στουτγάρδης, στις 15 Φεβρουαρίου 1933, εκφράζεται θετικά για τον Χριστιανισμό κι αρνητικά για την Αθεΐα:

''Σήμερα λένε ότι ο Χριστιανισμός βρίσκεται σε κίνδυνο κι ότι η καθολική πίστη απειλείται. Η απάντησή μου είναι η εξής: Αυτόν τον καιρό, οι χριστιανοί και όχι οι διεθνείς άθεοι, βρίσκονται στο προσκήνιο της Γερμανίας. Δεν μιλώ απλά για τον Χριστιανισμό· ομολογώ ότι δεν θα επιτρέψω ποτέ στον εαυτό μου να συμμαχήσει με τα κόμματα που έχουν ως σκοπό να καταστρέψουν τον Χριστιανισμό. Δεκατέσσερα χρόνια έχουν πάει χέρι χέρι με την Αθεΐα. Ποτέ δεν προκλήθηκε μεγαλύτερη ζημιά στον Χριστιανισμό, απ' ότι σ' εκείνα τα χρόνια, όταν τα χριστιανικά κόμματα κυβερνούσαν πλάι πλάι με αυτούς που αρνούνται ακόμη και την ίδια την ύπαρξη του Θεού. Ολόκληρη η πολιτιστική ζωή της Γερμανίας, συνετρίβη και μολύνθηκε σ' εκείνη την περίοδο.''

Σε διακήρυξη προς το γερμανικό έθνος, την 1η Φεβρουαρίου 1933, ο Χίτλερ δήλωνε:
''Η Εθνική Κυβέρνηση θεωρεί ως πρώτιστο καθήκον της να αναβιώσει στο έθνος, το πνεύμα της ενότητας και της συνεργασίας. Να διατηρήσει και να υπερασπιστεί αυτές τις βασικές αρχές επί των οποίων έχει χτιστεί το έθνος μας. Θεωρεί τον Χριστιανισμό ως θεμέλιο της εθνικής μας ηθικής, και την οικογένεια ως βάση της εθνικής ζωής.''

Σε ομιλία που εκφώνησε στο Κόμπλεντς, στις 26 του Αυγούστου του 1934 ο Χίτλερ, αναφέρεται στον κοινό αγώνα με την Εκκλησία, εναντίον της Αθεΐας, η οποία ταυτίζεται με τον Μπολσεβικισμό:
''Τα συμφέροντα της Εκκλησίας δεν μπορεί παρά να συμπίπτουν με τα δικά μας, στον αγώνα μας κατά των συμπτωμάτων εκφυλισμού του σημερινού κόσμου, στον αγώνα μας ενάντια στην μπολσεβίκικη κουλτούρα, ενάντια σε ένα αθεϊστικό κίνημα, ενάντια της εγκληματικότητας, καθώς και στον αγώνα μας για την συνείδηση της κοινότητας στην εθνική μας ζωή... Αυτά δεν είναι αντιχριστιανικά· αυτά είναι χριστιανικές αρχές.''

''Το χριστιανικό μου συναίσθημα με στρέφει προς τον Κύριο και Σωτήρα μου ως μαχητή. Με στρέφει προς τον άνθρωπο ο οποίος, ζώντας σε αρχαίους χρόνους μέσα στη μοναξιά, περιστοιχιζόμενος από λίγους μόνο οπαδούς, κατάλαβε εν τέλει το ποιόν των Εβραίων και κάλεσε και άλλους για να πολεμήσουν εναντίον τους· και ο οποίος, μα την αλήθεια του Θεού, υπήρξε μέγας, όχι ως πάσχων αλλά ως μαχητής.
Με απέραντη αγάπη ως χριστιανός και ως άνθρωπος διαβάζω το απόσπασμα που μας λέει πώς ο Κύριος υψώθηκε τελικά με όλη Του την ισχύ και άρπαξε το φραγγέλιο για να διώξει από τον Ναό τα γεννήματα της οχιάς, τις έχιδνες.
Πόσο τρομερή ήταν η μάχη Του για τον κόσμο ενάντια στο δηλητήριο των Εβραίων.
Σήμερα, ύστερα από 2.000 χρόνια, με τη μεγαλύτερη συγκίνηση, συνειδητοποιώ πιο βαθιά από ποτέ ότι για αυτόν τον λόγο έπρεπε Εκείνος να χύσει το αίμα Του πάνω στον Σταυρό. Ως χριστιανός, χρέος έχω όχι να επιτρέπω να με εξαπατούν, αλλά να μάχομαι για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη. [...] Και αν κάτι αποδεικνύει ότι ορθώς πράττουμε, τούτο είναι η δυστυχία που καθημερινά μεγαλώνει.
Επειδή, ως χριστιανός, έχω επίσης ένα καθήκον απέναντι στον δικό μου λαό.''